Θασιακή Ένωση Καβάλας

Αναδημοσίευση από “Κ-ΤΥΠΟΣ”

Στη μνήμη της αγωνίστριας υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Μαρίας Πίνιου-Καλλής, ήταν αφιερωμένη η εκδήλωση για την Ημέρα της Γυναίκας, με θέμα: «Ανθρώπινα δικαιώματα», που διοργάνωσε η Θασιακή Ένωση Καβάλας το απόγευμα της Τετάρτης 4 Μαρτίου 2015 στη δημοτική βιβλιοθήκη.

Στη μνήμη της αγωνίστριας υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Μαρίας Πίνιου-Καλλής, ήταν αφιερωμένη η εκδήλωση για την Ημέρα της Γυναίκας, με θέμα: «Ανθρώπινα δικαιώματα», που διοργάνωσε η Θασιακή Ένωση Καβάλας το απόγευμα της Τετάρτης 4 Μαρτίου 2015 στη δημοτική βιβλιοθήκη.

Η Θάσια στην καταγωγή ακτιβίστρια, είχε προσκληθεί να μιλήσει στην εκδήλωση, αλλά τον περασμένο Ιανουάριο απεβίωσε ξαφνικά στα 72 χρόνια της. Στη θέση της μίλησε η δικηγόρος, Όλγα Ζιώρη, ενώ προλόγισε ο πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Καβάλας, Θανάσης Αθανασίου.

Η γιατρός, στο επάγγελμα, Μαρία Πίνιου-Καλλή, διετέλεσε πρόεδρος του Διεθνούς Συμβουλίου Κέντρων Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων, με συμβουλευτικό ρόλο στα Ηνωμένα Έθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γεννήθηκε στη Θάσο, στις 6 Μαΐου 1943 και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε γιατρός, αποκτώντας την ειδικότητα της δερματολόγου. Επί δικτατορίας εκτοπίστηκε στη Γυάρο.

Το 1989 ίδρυσε στην Αθήνα το Ιατρικό Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων. Το 1993, ως μέλος του προεδρείου του Διεθνούς Συμβουλίου Κέντρων Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων, εκπροσώπησε την Ελλάδα και τα Βαλκάνια. Υπήρξε υποψήφια για το Νόμπελ ειρήνης, ενώ το 1993 ήταν υποψήφια για το βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Σε διεθνή συνάντηση που οργάνωσε στην Αθήνα δημιουργήθηκε το Δίκτυο Κέντρων Αποκατάσταση Θυμάτων Βασανιστηρίων της Μέσης Ανατολής και βορείου Αφρικής, με έδρα στην Αθήνα, του οποίου διετέλεσε γενική γραμματέας.

Από το 1998 έως το 2003 διετέλεσε ως η πρώτη εκλεγείσα πρόεδρος του Διεθνούς Συμβουλίου Κέντρων Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων. Συνελήφθη πέντε φορές, στην προσπάθειά της να υπερασπιστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Επισκέφτηκε τον Νέλσον Μαντέλα στη φυλακή και δεν δίστασε να πιάσει από τον γιακά και να υψώσει φωνή στον φίλο της, Γιασέρ Αραφάτ, όταν φυλάκισε ένα μέλος της διεθνούς οργάνωσης ενάντια στα βασανιστήρια. Δύο φορές υπήρξε υποψήφια για την Επιτροπή της Διεθνούς Σύμβασης για την Κατάργηση των Βασανιστηρίων στα Ηνωμένα Έθνη.

Μιλούσε πέντε γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ρωσικά και ισπανικά) και δίδαξε στο New Jersey State University Rieutgers, ως επισκέπτης καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο των Φιλιππίνων και στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με θέμα «Αντιμετώπιση διεθνών κρίσεων».

Επίσης, υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Δικτύου «ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS» και της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης και συμμετείχε στην επιτροπή αντιρρησιών συνείδησης. Απεβίωσε σε ηλικία 72 ετών.